گواهینامه EN 13924

EN 13924، استاندارد قیر و مواد چسباننده قیری – مشخصات برای قیرهای درجه سخت آسفالتی، کیفیت و دوام مواد پوششی بر پایه قیر را تعیین می‌کند. این استاندارد به‌ویژه نحوه استفاده از مواد مبتنی بر قیر را در تولید آسفالت و ساخت جاده‌ها تعریف می‌کند.

در حالی که استاندارد EN 13924 کیفیت مواد قیری و آسفالتی را تعیین می‌کند، علامت CE نشانه‌ای است که تایید می‌کند این مواد با استانداردهای اتحادیه اروپا مطابقت دارند و به‌طور ایمن استفاده می‌شوند.

ویژگی‌های پوشش داده‌شده توسط استاندارد EN 13924

این استاندارد مجموعه کاملی از الزامات فیزیکی، شیمیایی و عملکردی است که تولیدکنندگان قیر و آسفالت باید از آن پیروی کنند تا کیفیت محصولات را تضمین نمایند. این ویژگی‌ها عبارتند از:

ویژگی‌های فیزیکی

ویژگی‌های فیزیکی پایه قیر تأثیر مستقیم بر قابلیت استفاده آن در تولید آسفالت و ساخت جاده‌ها دارند. ویژگی‌های قیر مانند ویسکوزیته، سختی و سیالیّت برای دوام آسفالت و عمر جاده بسیار مهم هستند.

ویسکوزیته: تعیین‌کننده ویژگی‌های سیالی قیر است. قیر با ویسکوزیته بالا برای تولید آسفالت‌های بادوام‌تر و قوی‌تر مناسب است.
نفوذپذیری: سختی و انعطاف‌پذیری قیر را نشان می‌دهد. این ویژگی برای دوام جاده ضروری است.
تنش سطحی: نشان می‌دهد که چقدر سطح قیر کشیده می‌شود که بر عملکرد آسفالت تأثیر می‌گذارد.

ویژگی‌های شیمیایی

ساختار شیمیایی مواد بر پایه قیر نیز در استاندارد EN 13924 مطرح شده است. مواد و افزودنی‌های موجود در قیر بر اثرات محیطی و دوام محصول تأثیر دارند.

محتوای فلزات سنگین: EN 13924 محدودیت‌هایی برای فلزات سنگین مضر در قیر تعیین می‌کند تا از آسیب به محیط‌زیست جلوگیری شود.
حلال‌ها و افزودنی‌ها: نوع و میزان مواد شیمیایی استفاده‌شده در تولید قیر برای سازگاری محیطی ماده مهم است.

مقاومت دما و انعطاف‌پذیری

مقاومت قیر در برابر تغییرات دما عامل حیاتی در ساخت جاده‌ها است. گواهینامه EN 13924 تحمل دما و ویژگی‌های انعطاف‌پذیری قیر را تعیین می‌کند.

مقاومت به دمای پایین و بالا: قیر باید در برابر تغییرات دما مقاوم باشد. نباید در دماهای بالا نرم شود و در دماهای پایین ترک بخورد.
انعطاف‌پذیری: انعطاف‌پذیری قیر از تغییر شکل‌ها در ساخت جاده جلوگیری می‌کند. انعطاف‌پذیری بالا خطر ترک‌خوردن آسفالت را کاهش می‌دهد.

عملکرد بلندمدت

این استاندارد شامل روش‌های خاصی برای آزمایش عملکرد بلندمدت مواد بر پایه قیر است. این آزمایش‌ها ظرفیت آسفالت برای مقاومت در برابر پیری، سایش و عوامل محیطی را در طول زمان اندازه‌گیری می‌کنند.

مقاومت به پیری: چگونگی مقاومت آسفالت در برابر عوامل بیرونی مانند نور خورشید، آب، باد و دما آزمایش می‌شود.
مقاومت به سایش: میزان سایش قیر در اثر بارهای ترافیکی و شرایط جوی نیز با آزمایش‌های خاص اندازه‌گیری می‌شود.

قابلیت استفاده در ساخت جاده‌ها

این استاندارد ویژگی‌هایی را که مستقیماً بر استفاده از قیر در تولید آسفالت تأثیر می‌گذارند، پوشش می‌دهد. این ویژگی‌ها تعیین می‌کنند که قیر چگونه باید در مخلوط آسفالت ترکیب شود و در کدام شرایط بهترین کارایی را خواهد داشت.

ویژگی‌های مخلوط: نحوه ترکیب قیر با دیگر مواد و قابلیت تولید مخلوط آسفالت.
ظرفیت حمل بار آسفالت: میزان باری که آسفالت بر پایه قیر می‌تواند تحمل کند.

سازگاری محیطی گواهینامه EN 13924

EN 13924 هدف دارد که تأثیرات محیطی تولید قیر و آسفالت را به حداقل برساند. این موضوع به‌ویژه در بازیافت آسفالت و تولید قیر با مواد سازگار با محیط‌زیست اهمیت دارد.

رد پای کربن: تأثیرات زیست‌محیطی و انتشار کربن مواد تولیدشده قیر و آسفالت در نظر گرفته می‌شود.
بازیافت: بازیافت مواد قیر و آسفالت برای شیوه‌های ساخت و ساز پایدار حائز اهمیت است.

آزمایش‌های مشخص‌شده در استاندارد EN 13924

EN 1426 – آزمون نفوذ
EN 1427 – نقطه نرمی
EN 12592 – حلالیت
EN 12593 – نقطه شکست فریاس
EN 12595 – ویسکوزیته جنبشی
EN 12596 – ویسکوزیته دینامیک به روش کلاهک خلاء
EN 12607-1 – مقاومت به سخت شدن (در ۱۶۳ درجه سانتی‌گراد)
EN ISO 2592 – نقطه اشتعال

سیستم کنترل تولید کارخانه (FPC System)

تولیدکننده باید یک سیستم کنترل تولید کارخانه (FPC) را مطابق با استاندارد EN 13924 راه‌اندازی و به‌طور مداوم پیاده‌سازی کند. این سیستم اطمینان حاصل می‌کند که محصولات در هر مرحله تحت کنترل کیفیت قرار می‌گیرند.

این سیستم شامل رویه‌ها، بازرسی‌ها و آزمایش‌های منظم و/یا ارزیابی‌ها است و از این نتایج برای کنترل مواد اولیه و دیگر مواد ورودی، اجزاء، تجهیزات، فرآیند تولید و محصول استفاده می‌شود. تمامی عناصر، الزامات و مقررات پذیرفته‌شده توسط تولیدکننده باید به‌طور سیستماتیک در قالب سیاست‌ها و رویه‌های مکتوب مستند شوند.